Różnice pomiędzy protokołami POP3 i IMAP

Z Uniwersyteckie Centrum Informatyczne

Świadoma decyzja wyboru właściwego protokołu odczytu poczty, spośród oferowanych POP3 i IMAP, jest bardzo ważna ze względu na ich odmienną charakterystykę i działanie przystosowane do dwu różnych modeli pracy.

Protokół POP3 (Post Office Protocol 3) jest przeznaczony do pracy "offline". Po połączeniu z serwerem cała nieprzeczytana korespondencja wraz z załącznikami transmitowana jest ze skrzynki pocztowej na serwerze do foldera na komputerze lokalnym. Odebrane listy zostają następnie oznaczone jako odczytane i, w zależności od ustawień, pozostawione lub (domyślnie) kasowane z serwera. Po zakończeniu tych operacji, czytanie listów i przygotowywanie odpowiedzi może być przeprowadzone lokalnie bez konieczności utrzymywania połączenia z Internetem. Kolejne połączenie wymagane jest tylko w celu wysłania zredagowanych odpowiedzi i ewentualnego sprawdzenia obecności nowych listów. Taki tryb pracy jest niewątpliwą zaletą w przypadku korzystania z modemu, gdzie brak konieczności stałego połączenia znacząco obniża koszty.

Niestety, protokół POP3 ze względu na swą prostotę ma też znaczące wady, na przykład nie jest łatwe obsługiwanie skrzynki pocztowej z wielu komputerów. Jeśli bowiem, zgodnie z domyślnymi ustawieniami, odczytana poczta jest kasowana z serwera, to wówczas na każdym z komputerów znajdować się będzie tylko część korespondencji, a listy odczytane na jednym z nich nie będą widoczne na drugim. Jeśli natomiast przeczytana poczta jest pozostawiana na serwerze, to dość szybko może dojść do przepełnienia pojemności skrzynki pocztowej, a nie istnieje możliwość (dla protokołu POP3) korzystania z innych folderów pocztowych na serwerze. Kolejna wada ujawnia się w przypadku otrzymania bardzo dużego listu, nie można go bowiem usunąć bez uprzedniego przetransmitowania na komputer lokalny, a to może trwać bardzo długo. W tej sytuacji nie pomoże nawet przerwanie połączenia, ponieważ po jego wznowieniu proces transmisji zacznie się od początku. Wówczas niezbędne może okazać się skorzystanie z poczty przez WWW lub nawet kontakt z administratorem.

Protokół IMAP (Internet Message Access Protocol) działa w zdecydowanie odmienny sposób. Cała poczta przechowywana jest na serwerze w skrzynce pocztowej i w dodatkowych folderach pocztowych. Po połączeniu z serwerem na komputer lokalny transmitowane są jedynie same nagłówki wiadomości. Transmisja treści oraz załączników następuje dopiero po otwarciu danego listu, dzięki czemu możliwe jest kasowanie i filtrowanie korespondencji bez jej pobierania z serwera. Ten sposób obsługi poczty doskonale sprawdza się w przypadku pracy na wielu komputerach, na każdym z nich widzimy bowiem tą samą zawartość skrzynki. Wadą protokołu IMAP jest natomiast konieczność utrzymywania stałego połączenia z Internetem podczas obsługi poczty oraz trochę większa złożoność jego konfiguracji.

Reasumując, jeżeli używasz połączenia modemowego to prawdopodobnie najlepszym wyborem będzie dla Ciebie korzystanie z protokołu POP3. Jeśli natomiast używasz stałego połączenia z Internetem i chcesz mieć dostęp do całej swojej poczty z różnych komputerów to powinieneś wybrać protokół IMAP.